1. kafli - Vestfirðir í gamla tjaldinu
Lagt af stað
Sumarfríið okkar byrjaði strax mjög ævintýralega, mamma og pabbi vöktu okkur klukkan sex um morguninn og tróðu okkur inn í bíl innan um sængur, leikföng, matarbirgðir og ýmislegt fleira. Svo keyrðum við lengi lengi, við Sigurður Pétur sofnuðum bara í smástund en við vorum svo spennt að fara í sumarfrí að við vildum ekki missa af neinu. Þegar við vorum búin að keyra heillangt fórum við í skip sem heitir Baldur. Það var sko heldur betur spennandi, ég þvældist endalaust upp og niður um skipið með mömmu, á milli þess sem ég horfði á barnatíma og borðaði pylsu. Mér fannst eiginlega mest gaman að fara út og horfa á sjóinn en það var dálítið kalt þar.
Þegar við vorum búin að sigla fórum við aftur í bílinn og héldum áfram að keyra alla leið í Dýrafjörðinn þar sem langalangafi minn bjó. Það var svo gott veður að við stoppuðum aðeins og fórum í það sem ég kallaði sumarfrí, að leika sér í grasinu í góða veðrinu. Svo héldum við aðeins áfram og fundum frábæran stað fyrir tjaldið, lengst úti á oddanum á milli Dýrafjarðar og Arnarfjarðar. Þegar við vorum búin að tjalda og fara í smá meira sumarfrí skruppum við til Þingeyrar í sund, fórum svo aftur í tjaldið og grilluðum kvöldmat, pabbi og Sigurður Pétur veiddu og við fórum í smá frisbí, og svo fórum við að sofa í tjaldinu. Ég var sko alveg sátt við það, mér fannst það bara mjög notalegt.
Fyrsta óhappið
Morguninn eftir vildi ég náttúrulega drífa alla á lappir og út í sumarfrí. Þegar allir voru komnir á fætur og búnir að fá sér morgunhressingu fórum við á Þingeyri á Dýrafjarðardaga, ég fékk að fara í hoppukastala í fyrsta skipti og það var mikið fjör, en svolítið erfitt. Við fengum okkur köku og svo fór ég að leggja mig í kerrunni minni á meðan pabbi og Sigurður Pétur fóru fyrst í rúnt á hraðbát og svo í sjóstangveiði á fiskibát. Það var víst mjög gaman hjá þeim og við vorum öll bara ánægð með daginn.
Næsta dag, sem var sunnudagur, ákváðum við að fara í bíltúr inn með Arnarfirðinum. Það var svolítið brjálaður vegur en mjög fallegt, mér fannst voða gaman að skoða fossana og henda steinum í sjóinn.
En svo fer Sigurður Pétur að tala um skrýtið hljóð, mamma og pabbi athuguðu málið og þá var stórt gat á einu dekkinu undir bílnum! Þetta var nú ekki gott mál, en við Sigurður Pétur fengum bara að fara út og hressa okkur á kleinum frá kvenfélaginu á Þingeyri á meðan pabbi setti varadekkið undir bílinn, sem betur fer gekk það þokkalega. Svo keyrðum við á Ísafjörð til að fá nýtt dekk, það var náttúrulega allt lokað svo það þurfti að leita uppi dekkjaviðgerðamann sem kom síðan í ljós að átti stórafmæli og síminn hans hringdi allan tímann á meðan hann var að skipta um dekkið, greyið hann. Þegar hann var búinn að skipta um dekkið og ég var búin að grandskoða alla spennandi hlutina inni á dekkjaverkstæðinu, þá fórum við á kaffihús og svo heim í tjaldið.
Kríur í Skálavík
Næst á dagskrá var bíltúr til Bolungarvíkur og Skálavíkur. Við byrjuðum á að skoða verbúðina í Ósvör sem er safn í verbúð eins og hún var í gamla daga.
Svo fórum við upp á Bola, það var mjög flott, mjög hátt og mjög bratt, og mamma rak okkur fljótt aftur inn í bílinn. Á endanum skoðuðum við svo Skálavík. Við byrjuðum á að fara inn í neyðarskýlið og skoða gestabókina. En kríurnar höfðu greinilega séð okkur og söfnuðu liði á meðan við vorum inni í skýlinu, svo að þegar við ætluðum út aftur þá biðu þær alveg brjálaðar eftir okkur. Mömmu og pabba leist nú ekki á blikuna! Pabbi hljóp út í bíl og rétt slapp við eina alveg klikkaða kríu, og svo kom hann með bílinn eins nálægt og hann komst og við mamma og Sigurður Pétur náðum að forða okkur. Það var enginn goggaður í hausinn en það munaði litlu, og eftir þessu miklu svaðilför brunuðum við bara í burtu og ákváðum að skoða Skálavík betur einhvern tímann seinna.
Þegar þarna var komið sögu var ég auðvitað löngu orðin algjör útilegukind, alsæl með að sofa í tjaldinu á nóttunni og hossast í bílnum á daginn, fara í sund og frisbí og allt þetta sem maður gerir í sumarfríi. Ég var líka búin að læra að segja “jaaá, baman”, sem þýddi gaman, og var stundum viðeigandi en stundum ekki alveg og þá hlógu mamma og pabbi mikið.
Annað óhappið
Nú var kominn tími til að bruna á Látrabjarg og kíkja á lundana. Það var ansi löng leið og við Sigurður Pétur vorum orðin dálítið þreytt en Ferðafélagi barnanna bjargaði stemmningunni. Mér fannst skemmtilegast að hlusta aftur og aftur á sömu lögin og var farin að syngja með þeim flestum og sum kunni ég utan að. Til dæmis voru Guttavísur í miklu uppáhaldi, og þá sérstaklega þessi lína “Gutti allell geggi sessu – bara HLÆR”. Annað lag sem ég hélt mikið upp á er Foli foli, og líka Hér búálfur á bænum er.
Og reyndar mörg fleiri, flest lögin á Ferðafélaga barnanna fundust mér mjög skemmtileg. Þegar við loksins komum á Látrabjarg var frekar mikið rok og óspennandi veður, en pabbi náði nú samt nokkrum góðum myndum af lundunum og við mamma og Sigurður Pétur náðum líka að skoða þá svolítið. Mér fundust þetta mjög skemmtilegir og spennandi fuglar, þeir voru líka svo góðir að leyfa manni að koma nálægt og skoða sig. Þegar við vorum búin að skoða þá áttum við auðvitað eftir að keyra alla löngu leiðina til baka, en pabbi og mamma ákváðu að fara fyrst í sund í Flókalundi og eftir sundið fórum við á veitingastað og borðuðum kvöldmat. Svo keyrðum til baka og hlustuðum á Ferðafélaga barnanna alla leiðina. Þegar við fórum að nálgast tjaldið fór mömmu og pabba eitthvað að lítast illa á veðrið því það var svolítið mikill vindur. Og hvað haldið þið, þegar við komum að tjaldinu, klukkan ellefu um kvöldið, þá var vindurinn búinn að taka það og rífa! Nú leist þeim pabba og mömmu ekki á og vissu ekkert hvað þau ættu að gera, klukkan orðin ansi margt til að fara að rúnta um Vestfirði að leita að gistingu og engin leið að reisa tjaldið við. En þá mundi pabbi eftir því að gamli eyðibærinn rétt hjá tjaldinu hafði verið merktur sem neyðarskýli. Þau mamma voru sammála um að þetta væri greinilega neyðarástand, hrúguðu öllu dótinu inn í bíl og keyrðu upp að bænum. Þetta var nú hálfónýtt og óhrjálegt hús, ekki almennilega hægt að loka útidyrunum og allt í rusli og skít. En það var eitt stórt herbergi sem var alveg tómt og þau breiddu bara úr tjaldbotninum þar og settu svo vindsængurnar og svefnpokana þar ofan á og það fór bara ágætlega um okkur þarna um nóttina.
Morguninn eftir var svo farið í neyðarferð númer tvö til Ísafjarðar. Fyrst ætluðum við að reyna að kaupa tjald þar, en það var nú ekki um auðugan garð að gresja svo pabbi hringdi í Útilíf og valdi tjald í gegnum símann, og afi fór svo og sótti það og fór með í flugvélina. Á meðan við biðum eftir tjaldinu fórum við bara á kaffihús og í bíltúr til Súðavíkur. Svo fórum við á flugvöllinn og sáum flugvélina lenda, það fannst okkur Sigurði Pétri rosalega gaman, sóttum svo tjaldið og brunuðum af stað, öll mjög spennt að sjá nýja fína tjaldið okkar.
Sumarfríið okkar byrjaði strax mjög ævintýralega, mamma og pabbi vöktu okkur klukkan sex um morguninn og tróðu okkur inn í bíl innan um sængur, leikföng, matarbirgðir og ýmislegt fleira. Svo keyrðum við lengi lengi, við Sigurður Pétur sofnuðum bara í smástund en við vorum svo spennt að fara í sumarfrí að við vildum ekki missa af neinu. Þegar við vorum búin að keyra heillangt fórum við í skip sem heitir Baldur. Það var sko heldur betur spennandi, ég þvældist endalaust upp og niður um skipið með mömmu, á milli þess sem ég horfði á barnatíma og borðaði pylsu. Mér fannst eiginlega mest gaman að fara út og horfa á sjóinn en það var dálítið kalt þar.
Þegar við vorum búin að sigla fórum við aftur í bílinn og héldum áfram að keyra alla leið í Dýrafjörðinn þar sem langalangafi minn bjó. Það var svo gott veður að við stoppuðum aðeins og fórum í það sem ég kallaði sumarfrí, að leika sér í grasinu í góða veðrinu. Svo héldum við aðeins áfram og fundum frábæran stað fyrir tjaldið, lengst úti á oddanum á milli Dýrafjarðar og Arnarfjarðar. Þegar við vorum búin að tjalda og fara í smá meira sumarfrí skruppum við til Þingeyrar í sund, fórum svo aftur í tjaldið og grilluðum kvöldmat, pabbi og Sigurður Pétur veiddu og við fórum í smá frisbí, og svo fórum við að sofa í tjaldinu. Ég var sko alveg sátt við það, mér fannst það bara mjög notalegt.
Fyrsta óhappið
Morguninn eftir vildi ég náttúrulega drífa alla á lappir og út í sumarfrí. Þegar allir voru komnir á fætur og búnir að fá sér morgunhressingu fórum við á Þingeyri á Dýrafjarðardaga, ég fékk að fara í hoppukastala í fyrsta skipti og það var mikið fjör, en svolítið erfitt. Við fengum okkur köku og svo fór ég að leggja mig í kerrunni minni á meðan pabbi og Sigurður Pétur fóru fyrst í rúnt á hraðbát og svo í sjóstangveiði á fiskibát. Það var víst mjög gaman hjá þeim og við vorum öll bara ánægð með daginn.
Næsta dag, sem var sunnudagur, ákváðum við að fara í bíltúr inn með Arnarfirðinum. Það var svolítið brjálaður vegur en mjög fallegt, mér fannst voða gaman að skoða fossana og henda steinum í sjóinn.
En svo fer Sigurður Pétur að tala um skrýtið hljóð, mamma og pabbi athuguðu málið og þá var stórt gat á einu dekkinu undir bílnum! Þetta var nú ekki gott mál, en við Sigurður Pétur fengum bara að fara út og hressa okkur á kleinum frá kvenfélaginu á Þingeyri á meðan pabbi setti varadekkið undir bílinn, sem betur fer gekk það þokkalega. Svo keyrðum við á Ísafjörð til að fá nýtt dekk, það var náttúrulega allt lokað svo það þurfti að leita uppi dekkjaviðgerðamann sem kom síðan í ljós að átti stórafmæli og síminn hans hringdi allan tímann á meðan hann var að skipta um dekkið, greyið hann. Þegar hann var búinn að skipta um dekkið og ég var búin að grandskoða alla spennandi hlutina inni á dekkjaverkstæðinu, þá fórum við á kaffihús og svo heim í tjaldið.
Kríur í Skálavík
Næst á dagskrá var bíltúr til Bolungarvíkur og Skálavíkur. Við byrjuðum á að skoða verbúðina í Ósvör sem er safn í verbúð eins og hún var í gamla daga.
Svo fórum við upp á Bola, það var mjög flott, mjög hátt og mjög bratt, og mamma rak okkur fljótt aftur inn í bílinn. Á endanum skoðuðum við svo Skálavík. Við byrjuðum á að fara inn í neyðarskýlið og skoða gestabókina. En kríurnar höfðu greinilega séð okkur og söfnuðu liði á meðan við vorum inni í skýlinu, svo að þegar við ætluðum út aftur þá biðu þær alveg brjálaðar eftir okkur. Mömmu og pabba leist nú ekki á blikuna! Pabbi hljóp út í bíl og rétt slapp við eina alveg klikkaða kríu, og svo kom hann með bílinn eins nálægt og hann komst og við mamma og Sigurður Pétur náðum að forða okkur. Það var enginn goggaður í hausinn en það munaði litlu, og eftir þessu miklu svaðilför brunuðum við bara í burtu og ákváðum að skoða Skálavík betur einhvern tímann seinna.
Þegar þarna var komið sögu var ég auðvitað löngu orðin algjör útilegukind, alsæl með að sofa í tjaldinu á nóttunni og hossast í bílnum á daginn, fara í sund og frisbí og allt þetta sem maður gerir í sumarfríi. Ég var líka búin að læra að segja “jaaá, baman”, sem þýddi gaman, og var stundum viðeigandi en stundum ekki alveg og þá hlógu mamma og pabbi mikið.
Annað óhappið
Nú var kominn tími til að bruna á Látrabjarg og kíkja á lundana. Það var ansi löng leið og við Sigurður Pétur vorum orðin dálítið þreytt en Ferðafélagi barnanna bjargaði stemmningunni. Mér fannst skemmtilegast að hlusta aftur og aftur á sömu lögin og var farin að syngja með þeim flestum og sum kunni ég utan að. Til dæmis voru Guttavísur í miklu uppáhaldi, og þá sérstaklega þessi lína “Gutti allell geggi sessu – bara HLÆR”. Annað lag sem ég hélt mikið upp á er Foli foli, og líka Hér búálfur á bænum er.
Og reyndar mörg fleiri, flest lögin á Ferðafélaga barnanna fundust mér mjög skemmtileg. Þegar við loksins komum á Látrabjarg var frekar mikið rok og óspennandi veður, en pabbi náði nú samt nokkrum góðum myndum af lundunum og við mamma og Sigurður Pétur náðum líka að skoða þá svolítið. Mér fundust þetta mjög skemmtilegir og spennandi fuglar, þeir voru líka svo góðir að leyfa manni að koma nálægt og skoða sig. Þegar við vorum búin að skoða þá áttum við auðvitað eftir að keyra alla löngu leiðina til baka, en pabbi og mamma ákváðu að fara fyrst í sund í Flókalundi og eftir sundið fórum við á veitingastað og borðuðum kvöldmat. Svo keyrðum til baka og hlustuðum á Ferðafélaga barnanna alla leiðina. Þegar við fórum að nálgast tjaldið fór mömmu og pabba eitthvað að lítast illa á veðrið því það var svolítið mikill vindur. Og hvað haldið þið, þegar við komum að tjaldinu, klukkan ellefu um kvöldið, þá var vindurinn búinn að taka það og rífa! Nú leist þeim pabba og mömmu ekki á og vissu ekkert hvað þau ættu að gera, klukkan orðin ansi margt til að fara að rúnta um Vestfirði að leita að gistingu og engin leið að reisa tjaldið við. En þá mundi pabbi eftir því að gamli eyðibærinn rétt hjá tjaldinu hafði verið merktur sem neyðarskýli. Þau mamma voru sammála um að þetta væri greinilega neyðarástand, hrúguðu öllu dótinu inn í bíl og keyrðu upp að bænum. Þetta var nú hálfónýtt og óhrjálegt hús, ekki almennilega hægt að loka útidyrunum og allt í rusli og skít. En það var eitt stórt herbergi sem var alveg tómt og þau breiddu bara úr tjaldbotninum þar og settu svo vindsængurnar og svefnpokana þar ofan á og það fór bara ágætlega um okkur þarna um nóttina.
Morguninn eftir var svo farið í neyðarferð númer tvö til Ísafjarðar. Fyrst ætluðum við að reyna að kaupa tjald þar, en það var nú ekki um auðugan garð að gresja svo pabbi hringdi í Útilíf og valdi tjald í gegnum símann, og afi fór svo og sótti það og fór með í flugvélina. Á meðan við biðum eftir tjaldinu fórum við bara á kaffihús og í bíltúr til Súðavíkur. Svo fórum við á flugvöllinn og sáum flugvélina lenda, það fannst okkur Sigurði Pétri rosalega gaman, sóttum svo tjaldið og brunuðum af stað, öll mjög spennt að sjá nýja fína tjaldið okkar.
posted by Rósalís @ 3:58 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home